وسایل ارتباط جمعی مانند یک سرنگ حجیم فرض می شوند که می توانند محتوای خود را که پیام است مانند یک ترکیب شیمیایی به مخاطبین تزریق نمایند و نیجه سریع بگیرند.

دوران اوج شکوفایی این نظریه بین سالهای 1920تا 1940 یعنی تقریبا بین دو جنگ جهانی بوده است و رادیو و سینما عوامل مهمی در شکل گیری این نظریه بوده اند

و رژیم آلمان نازی در زمان قدرت هیتلر بیشترین کاربرد را از این نظریه داشته است.در نظریه تزریقی پیام بیشترین تاکید بر روی پیام است و در آن مخاطب دارای واکنشی انفعالی است.

هدف در ارسال پیام در نظریه تزریقی، ایجاد همبستگی و نظم اجتماعی کوتاه مدت با استفاده از زمینه های هیجانی و احساسی است .

الگوی تزریقی پیام بیشتر در جوامع یکسان، همشکل یا توده وار کاربرد دارد،در این جوامع انبوه، تولید انبوه، فرهنگ انبوه ایجاد می کند و در نتیجه جامعه یا کشوری شبیه به کندوی زنبور عسل ایجاد می شود.

از جمله انتقاداتی که بر نظریه تزریقی وارد شده است می توان به موارد زیر اشاره نمود:

1-این نظریه قابل تعمیم به همه شرایط و همه زمان ها نیست.زیرا بیشتر احساسات و عواطف را هدف قرار گرفته است و اگر مردم از نظر فکری کمی مقاومت کنند امکان تاثیر از بین می رود.

2-نظریه تزریقی همه افراد را یکسان و دارای یک ویژگی و خصوصیت می شناسد در حالی که انسان ها خیلی با یکدیگر متفاوتند.

3-نظم مورد نظر در جوامع که با الگو حاصل می شود نمی تواند دائمی و دراز مدت باشد.

4-نظریه و الگوی تزریقی در موقعیت هایی کارآمدی دارد که رسانه موازی و یا مخالف وجود نداشته باشد بعبارت دیگر باید منبع پیام واحد باشد.

5:هیچگاه نمی توان ارتباط میان فردی را بی اهمیت دانست ، ارتباط میان فردی به جهت پرسش از دیگران و گرفتن اطلاعات بسیار مهم است .

6:معمولا پیام های تزریقی اثرات کوتاه مدت دارد .

7:باید دانست به چه کسانی پیام ارسال می شود .

8-جهت اعتبار بخشیدن به پیام ذکر منبع پیام ضروری است .

9-تکرار بیش از حد در مخاطب اشباع به وجود می آورد .